نماسی | علیرضا نراقی: سریال افعی تهران تازه ترین کار سامان مقدم به نویسندگی پیمان معادی و پویا مهدوی زاده که مدتی است در پلتفرم فیلم نت به نمایش در می آید در نگاه اول درامی شخصیت محور است که مردی ۵۰ ساله به نام آرمان بیانی را در بحران شغلی زناشویی و هویتی نمایش میدهد. مرد میانسال ناکامی که در جامعه خود و موقعیت های خرد زندگی مدام دچار خلل و مانع میشود و این وضعیت او را به لحاظ روانی دچار اختلال کرده است. علاوه بر روند زندگی هر روزه آرمان ما شاهد جلسات روان درمانی او نیز هستیم که به نوعی بناست درونیات و التهابات روانی کمتر قابل مشاهده او را آشکار کند.
اطلاعات کامل و نقدهای سریال افعی تهران | کارگردانی که درگیر قتل میشود
دانلود سریال افعی تهران با بازی پیمان معادی و کارگردانی سامان مقدم
آرمان یک منتقد پرخاشگر و خود محور سینماست که سودای فیلم ساختن دارد و این آرزوی دور تبدیل به طلسمی معماگونه برای او شده است. او که قصد دارد فیلمی درباره یک رخداد واقعی بسازد در قدم به قدم پیش تولید کارش دچار بحران میشود اما لایه دیگر این سریال همین ماجرای واقعی و موضوعی است که بناست شخصیت اصلی بر مبنای آن فیلم بسازد. ماجرای یک قاتل زنجیره ای که به افعی تهران معروف شده است و ما بناست از منظر فیلمسازی و شخصیت فیلمساز آن را تعقیب کنیم از این منظر سریال مایه ای جنایی معمایی را در دل روایت اصلی خود میپرورد اما در عین حال این مایه جذاب دراماتیک مساله اصلی سریال نیست بلکه مساله اصلی سریال همان تعقیب و نمایاندن زندگی پر مخاطره آرمان در بستر تهران امروز است؛ شهری بی تفاوت و بی رحم و شلوغ که گرفتاری و مشغله های روزمره آدمها احساس همدلی و زندگی آرام را از آن زدوده است.
افعی تهران سریالی است با خرده داستانهای متعدد و صحنه هایی پراکنده که گاه به سختی میتوان باور کرد بر مبنای دیالوگهایی مشخص و نوشته ای دقیق پدید آمده اند ما اغلب با سریالی آشفته روبه رو هستیم که در سبک و روند دراماتیک انسجام کافی را ندارد و به همین علت صحنه های زائد و موقعیتهای غیر دراماتیک در آن زیاد است. با اینکه در اجرا گاه موقعیتهای طنزآلود متعدد سریال شیرین و مفرح است اما در منطق و سبک کلی کار گاه از اندازه خارج میشوند و علیه ساختار کلی درام کار میکنند تا اینجا تقسیمات داستانی در تدوین نهایی سریال اغلب منتهی به تقلیل و دور شدن مساله جنایات افعی تهران میشود که می توانست سریال را جذاب تر و به لحاظ دراماتیک
مستحکم و منسجم کند. از بدترین صحنه های سریال آنجایی است که آرمان در قامت مدرس یا منتقد سینما ظاهر میشود. اینجا آرمان تصویری کاریکاتوری و شعاری پیدا کرده که از بیان متین تفکرات خود عاجز است و اطلاعاتی دستمالی شده و ابتدایی را بازگو میکند بی آنکه در موقعیت شغلی خود بگنجد و باور شود. با این وجود تصویر آرمان تصویر آشنایی است از فیلمسازی ورشکسته که موقعیتهای خرد و روزمره اجتماعی بازدارنده آرزوهای هنری اوست./سازندگی
اینجا نظر بدهید