فیلم نوروز جدیدترین ساخته سهیل موفق است که سابقه ساخت آثار کودک و نوجوان را دارد. توجه به آیین‌های ملی از جمله عید نوروز از جمله ویژگی‌های این فیلم است.
درباره فیلم‌های جشنواره فجر ۴۲ چه می‌دانیم؟
خلاصه داستان فیلم نوروز
در خلاصه داستان فیلم نوروز آمده است: «نوروز در راه است، اما اهریمن در کمین است تا نوروز و بهار را از بین ببرد. عمو نوروز در مسیر کلبه ننه سرما و جستجوی حاجی فیروز دچار سانحه می‌شود و طوفانی بزرگ آغاز می‌شود.» این اثر اولین فیلمی در تاریخ سینمای ایران است که با فرم و ساختاری(رئالیسم جادویی) درباره نوروز، آیین و رسوم، افسانه‌ها و اساطیر نوروزی ساخته شده است.
بازیگران و عوامل فیلم
علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در این فیلم نقش اصلی را بازی می‌کند. نصیریان هنرمندی توانمند و چهره‌ای شناخته‌شده است که نیاز به معرفی ندارد. او بارها برای نقش‌آفرینی‌هایش نامزد دریافت جوایز معتبر شد. علی نصیریان در سال ۱۴۰۱ برای فیلم «بهارنارنج» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره بین‌المللی فجر شد.
علی نصیریان، شبنم مقدمی، مهدی هاشمی، افشین هاشمی، مهتاب ثروتی، سیاوش چراغی‌پور، علی آرا، طاها شادی‌فر، سحر حسینی و علی بوراک سیلان بازیگران این فیلم هستند.
از عوامل اصلی نوروز می‌توان به تهیه‌کننده: محمدرضا نادری، مدیر فیلمبرداری: فرشاد محمدی، برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: علی جناب، منشی صحنه: سعیده دلیریان، مدیر تولید: مهدی چراغی، طراح لباس: آزاده قوام، طراح صحنه: سیامک کاری‌نژاد، طراح گریم: محسن دارسنج، صدابردار: منصور شهبازی، طراحی و ترکیب صدا: حسین ابوالصدق، جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیک، جلوه‌های بصری: امیر ولیخانی، تدوین: کاوه ایمانی، موسیقی: بهمن دهقانیار، عکاس: سمیرا بخشی اشاره کرد.
نقدهای فیلم نوروز از نظر منتقدان
√سعید متسغاثی | تقریبا از حدود یک ماه به ایام کریسمس و سال نو مسیحی، انبوهی از فیلم ها و سریال ها و انیمیشن ها درباره بابا نوئل و کریسمس و شب ژانویه و… راهی پرده های سینمای جهان به خصوص در اروپا و آمریکا می شوند.
اما دریغ که سینمای ایران از این یک فقره هم جا مانده و نسل های پیاپی از جمله بچه های ما در حسرت یک فیلم سینمایی بر زمینه آیین و سنت ملی نوروز مانده اند. در حالی که این جشن دیرین ایرانیان به جز صحنه هایی در معدود آثار این سینما ، نمود دیگری بر پرده ها و در سالن های آن نداشته است.
ولی امسال در جشنواره چهل و دوم فیلم فجر برای اولین بار شاهد رونمایی از فیلمی درباره خود این آیین و سنت و افسانه ها و اساطیر و قصه هایش هستیم با نام «نوروز» ساخته سهیل موفق که پیشتر کارهای تلویزیونی برای کودکان ساخته است.
«نوروز» ترکیبی از افسانه و واقعیت است که نمونه هایش را در فیلم های متعددی به خاطر داریم. به این شکل که عمو نوروز تصادف کرده و در بیمارستان بستری می شود در حالی که کسی هویتش را باور نمی کند و همچنین حاجی فیروز به آوازخوانی در کافه ها روی آورده است!
در این میان یک پسر بچه ناگهان با نوروز بستری مواجه گردیده و از سوی او تشویق می شود برای اینکه بهار گرفتار دیو سیاهی و تاریکی نشود، خودش کمر همت بسته به خانه ننه سرما برود و پرنده بهار را آزاد کند که در این سفر جادویی شاهد به هم پیوستن خانواده او و همچنین دیگر بچه های ایران هستیم.
اگر چه فیلم «نوروز» کار چندان قوی از آب در نیامده اما به هر حال به عنوان یک نقطه آغاز، قابل قبول است و در واقع اثری برای کودک و نوجوان به حساب می آید که نقطه قوتش بازی علی نصیریان از نسل قدیم سینمای ایران است./کیهان
لقمان مداین | نوروز محتوایش ایرانی است، آمده تا مقابل کسانی بایستد که می خواهند پنبه نوروز را بزنند، جشن و شادی را گرفته و سیاهی و تاریکی را حاکم کردند، گرمای محبت را گرفتند، سرمای شقاوت را رشد دادند، پس رسالت بزرگی را بر دوش می کشد تا کودکان‌مان این آیین کهن را فراموش نکنند! به سراغ آنان می رود تا فرهنگ ایرانی را ترویج کند، فلسفه آن را روشن سازد، می خواهد بگوید باید کودکان را آگاه سازیم تا فرهنگ زنده بماند، زنگ خطر محیط زیست را به صدا در می‌آورد تا حفظ آن ریشه دار شود، میان فرزند ایرانی و افغانستانی فرق نمی گذاشت، روی مرزها پل می زد، تا از من، ما بسازد و تفرقه را دور نماید تا دوباره مردم را متحد سازد، به معضل طلاق تلنگر می زد تا آسیبی که به کودکان می زند را نشان دهد و خانواده را بازسازد.
صداپردازی فیلم خوب بود اما وقتی که موسیقی زنده خوانده می‌شد سینک نبود، رپ خوانی اش نامرتبط بود و بی دلیل ولی موسیقی های دیگرش مثل نوای گرم استاد نصیریان تحسین برانگیز بودند، تدوین باید سکانس ابتدایی را از نمایی که آهنگ مشابه مرحوم آغاسی پخش می شد آغاز می کرد و تیتراژ ابتدایی را کنار می گذاشت، حذف نمای مازاد نکرده بود، زیرنویس گاهی نبود یا رنگش ضعیف بود، جلوه های ویژه خیلی حرفه ای داشت، اصلاح رنگ و نورش نیز عالی بود.
میزانسن فانتزی و حرفه ای داشت، رنگ را خیلی عالی می شناخت، طراحی لباسش پر دقت بود، در مقابل تحمیل فرهنگی بر ظاهری خاص می ایستاد و پوشش ایرانی که پر است از هنر و شادی را معرفی می کرد، تفکیک جنسیتی را پس می زد و در اقدامی‌نمادین دستان دختران و پسران کودک را به دست هم گره می زد، انتخاب صحنه اش منطبق و پر جزئیات بود، چهره پردازی مطلوب و زیبایی شناسی بصری داشت که درخشان بود.
فیلمنامه اش دارای ضعف بود، ایده خوبی داشت اما پیرنگش خوب در نیامده، محتوای شجاعانه ای داشت اما با تعلیق هایی ضعیف، خیلی خوب وارد دنیای جادویی می شد اما نمی توانست آن را رشد دهد، دیالوگ هایش کشمکش کم کششی داشت، کاشت، داشت و برداشت کاراکترهایش را رعایت نمی کرد، عطف بندی، عنصر ارتباطی، پیرمرد دانا، قهرمان و ضدقهرمانی قوی داشت و درخشید.
نقش آفرینانش خوب ادای نقش می کردند، موقعیت خاصی که درش قرار می گرفتند را مناسب نشان می دادند و باور پذیر بودند.
عالیجناب استاد نصیریان را داریم که تماشایشان نعمتی است از نعمات بهشتی، حد اعلای انعطاف جسمانی، میمیک صورت و ادای دیالوگ را با لهجه، آوا و لحنی بی نظیر نگریستیم.
شبنم مقدمی، مهدی هاشمی، افشین هاشمی، مهتاب ثروتی، سیاوش چراغی‌پور، علی آرا، طاها شادی‌فر، سحر حسینی و علی بوراک سیلان نیز همگی درخشان بودند.
کارگردان زاویه دوربین و قاب بندی های موفقی داشت که در کنار میزانسن، جلوه های ویژه، رنگ، نور، گریم و بازی خوبی که از بازیگرانش گرفته بود می درخشید، اما در عدم دقت کافی بر صدا، تدوین و متن ضعف داشت./اعتماد
این بخش از مطالب در ایام جشنواره به روزرسانی می‌شود
اینجا نظر بدهید